Zondagmorgen mag als God het ons geeft, aan 5 kleine kinderen het teken en zegel van de
doop gegeven worden. Op de zogenaamde ‘Weeszondag’ laat God merken ‘Ik zal u geen
wezen laten’. Hij neemt ons en onze kinderen tot Zijn kinderen aan. Hier mogen we gelovig
en gehoorzaam op gaan staan. Als de kinderen gedoopt worden, worden we allemaal weer aan
het doopwater herinnerd, aan de ark in de zondvloed, de doortocht door de Rode Zee, de
doortocht door de Jordaan naar het beloofde land. Bijzonder dat dit juist beelden van de doop
zijn in de Bijbel, waar je in letterlijke zin ‘droog’ blijft, maar waar je juist van de
doodsdreiging van het water wordt bevrijd. De christelijke doop is aangrijpend. Wij worden
met Christus begraven in de doop in Zijn dood. De volle dreiging komt dus mee. Maar we
worden er ook veilig doorheen geleid. Christus is onze Ark van behoud. Hij brengt ons naar
de overkant. Om met Hem op te staan tot een nieuw leven. Niet straks pas. Nu al!