Wat was het goed om een paar dagen op te trekken met het clubkamp. Veel nieuwe kinderen leerde ik kennen. En vaak hun openhartige, soms ook aangrijpende, levensverhalen. Wat geweldig mooi ook de qua leeftijd en inbreng gemêleerde leiding. Heel verschillende gemeenteleden deden er aan mee en alle benodigde ingredienten waren er zodoende. In het lichaam van Christus zijn we gelukkig heel verschillend! Ook kwamen er diverse gemeenteleden een dagdeel helpen, wat zeer goed uitwerkte. Grootste valkuil is denk ik wel (zeker bij mezelf), dat ik te veel zou willen. Hier leerde ik zien dat alleen al het luisterende oor, het kleine beetje specifieke aandacht voor een kind, veel meer betekent, dan dat wij kunnen meten. Zo vanzelfsprekend is aandacht niet. Daar zitten dus ook niet alleen ouderen op te wachten! Wat me ook verbaasd heeft, want club geven is soms ook een hele pittige uitdaging, dat we zoveel met elkaar konden delen over het Evangelie. Ik zag ook wel kinderen met een blik in de ogen van ‘zijn we nu klaar…?’, maar dan gaf ik ze ook wel gelijk, na een half uur. Als je zoveel ruimte krijgt, moet je ook op tijd stoppen. De Geest van God doet het werk. Niet wij. Kortom, het was een prachtige mix van gezelligheid, ontspanning, inspanning, bezinning en vrolijkheid, competitie en voor sommigen slapeloosheid.